Άγιος Ανδρόνικος και Αγία Αθανασία: Οι Προστάτες του Σχολείου μας
Οι Θεοφιλείς σύζυγοι Ανδρόνικος και Αθανασία κατάγονταν από την ξακουστή πόλη της Αντιοχείας. Ο Άγιος Ανδρόνικος επαγγελόταν τον αργυροπράτη. Με το επάγγελμα αυτό το αντρόγυνο απέκτησε πολύ πλούτο, πράγμα που δεν στάθηκε εμπόδιο στην άσκηση της ελεημοσύνης, την οποίαν το ζεύγος συνεχώς επιδίωκε.
Από τον τιμιό τους γάμο απέκτησαν δυο παιδιά, γιο και κόρη, τα οποία, όταν έφτασαν σε ηλικία δώδεκα χρόνων, πέθαναν. Ο Ανδρόνικος, ως δίκαιος Ιώβ, υπέμεινε το πένθος. Η Αθανασία, όμως, ήταν απαρηγόρητη.
Σύντομα, όμως, το πένθος μετατράπηκε σε χαρά και η χαρά σε δόξα του Θεού. Καθώς έκλαιγε και αρνιόταν να εγκαταλείψει τον τάφο των παιδιών της, πληροφορήθηκε από τον Άγιο Ιουλιανό ότι την ημέρα της κρίσεως τα παιδιά της θα απαιτήσουν από το θεό να λάβουν τα επουράνια αγαθά, αφού στερήθηκαν τα επίγεια.
Ξαλαφρωμένη τότε η Αγία, μαζί με τον άνδρα της, πήγαν στους Άγιους Τόπους. Εκεί στην αγία γη έγιναν μοναχοί. Ο Ανδρόνικος παρέμεινε κοντά στον Δανιήλ. Η Αθανασία με το όνομα Αθανάσιος ακολούθησε ανδρικό σχήμα.
Μετά από δώδεκα έτη ο μοναχός Ανδρόνικος, σε ένα νέο προσκυνηματικό ταξίδι στα Ιεροσόλυμα, ξανασυναντιέται με την Αθανασία. Αλλά αυτή την φορά έβλεπε μπροστά του ένα μαραμένο από την άσκηση μοναχό που σε τίποτα δεν του θύμιζε τη γυναίκα του. Η Αθανασία, όμως, από την πρώτη στιγμή κατάλαβε τον άνδρα της και δεν του αποκαλύφθηκε. Αφού οι δύο μοναχοί ασπάστηκαν, συνέχισαν μαζί τον δρόμο τους για την αγία γη.
Μετά το προσκύνημα και με τις ευλογίες του γέροντος Δανιήλ, έμεναν μαζί στο ίδιο κελί. Κάποια μέρα ο μοναχός Αθανάσιος ασθένησε και πέθανε. Τότε για πρώτη φορά ο Ανδρόνικος πληροφορήθηκε ότι ο μοναχός Αθανάσιος ήταν η αγαπημένη του σύζυγος. Αφού πέρασαν λίγες μέρες, μετά από σύντομη ασθένεια κοιμήθηκε και ο Άγιος Ανδρόνικος. Τα τίμια λείψανα του Αγίου ζεύγους τάφηκαν μαζί.
Τιμούμε την μνήμη τους στις 9 Οκτωβρίου.
